Dag 5: Molinaseca - Villafranca del Bierzo.

Molinaseca - Campo - Ponferrada -Campostilla - Columbrianos - Camponaraya - Cacabelos - Pieros - Villafranca del Bierzo.
Afstand: 31,4 km.
Zonnig en warm.

Gisteravond ineens een raar gevoel over de dag van vandaag gekregen. Mijn geplande route stond mij ineens tegen. Geen idee hoe dat zo kwam. Toen ik even later de etappes ging bekijken op mijn gps, bleek dat zij allemaal weg waren. Totaal niet meer te benaderen. Dus rustig blijven en wat nu. De Camino geeft zelf wel aan wat er moet gebeuren. Dan maar de planning omgegooid en in plaats van de Camino de Invierno, de Camino Frances gekozen. Jacobus weet wel wat hij doet.

's Morgens vetrokken uit Molinaseca. De zon kwam op en het leek alsof de hemel in vuur stond.
Een prachtig gezicht waar ik heel erg van heb genoten. Ik heb daar rustig van staan genieten. Wat een voorrecht om dat mee te mogen maken.

In Ponferrada waren de sporen van het feest nog te zien. Logisch want het is vandaag ook nog feest. Toen wij er waren was alles nog dicht. Bij de Tempeliersburcht nog gekeken, maar ik kon niet naar binnen.
Verder door het stadje gelopen en dan zie je een mooi stukje "theater". Een vrouw stond met een kartonnen bord te bedelen. Dan loopt zij met een "potentiële" donateur mee en blijft met een zielig stemmetje geld vragen.
Eenmaal om de hoek staat een politieagent.


Dat ziet zij en dan gaat zij rechtop lopen, vouwt het karton om zodat de tekst niet zichtbaar is en loopt met ferme pas langs de politieman, om in het volgende straatje van voren af te beginnen.

Verder nog wat rondgekeken in Ponferrada en toen de stad verlaten. Hier wil ik wel eens terug komen. Onderweg ook een aantal kleine maar mooie kerkjes bekeken.

Voor Camponaraya troffen wij een oude man die groente zat te snijden. Met hem in gesprek gegaan. Hij bleek José te heten en 102 jaar oud te zijn. Hij was zeer vitaal en goed bij de tijd.

Wij stelden hem een vraag en hij sprak honderduit. Het was net een machine waar je een euro in gooide en dat het daarna maar bleef doorgaan. Wij hadden moeite met goed fatsoen toch afscheid te nemen.

Daarna langs een familie gekomen die paprika's aan het roosteren was voor het inmaken. Allemaal handwerk en heel arbeidsintensief.
Daarna door de plaats Cacabelos gelopen. Daar is een alberque waarbij de cabines om de kerk heen staan. Heel bijzonder.
De groep van Pépé is hier gebleven.


Hier begint ook de wijnregio van de Bierzo. Onderweg nog een handvol druiven gehad. Ook veel heerlijke bramen onderweg gegeten. Langs enkele stukken met wilde pruimen gelopen en die smaakten ook goed. Zo kon je heerlijk van het land leven. Voorbij Pieros begon het klimmen pas echt.

Intrek genomen in de ecologische alberque Fenix. De bedden stonden daar zo dicht bij elkaar dat ik er niet overdwars tussen kon staan. Natuurlijk ga je tijdens het bed opmaken en de spullen in orde maken eens rechtop staan. Dat gaat moeilijk want ik stootte met mijn schouders tegen het boven bed. Dat was geen aangename bezigheid.

Op geen van de zalen was er een stopcontact. Het gevolg was dat iedereen die een apparaat wilde opladen, was aangewezen op 2 stekkerdozen die buiten hingen. Dat was behalve een belachelijke vertoning ook nog eens gevaarlijk.

Hiernaast staat de Puerta de perdon (poort van de vergeving) afgebeeld. Het was vroeger zo dat veel pelgrims de tocht naar O Cebreiro niet overleefden. Oorzaken waren ziekte, ondervoeding, zwakte, kortom genoeg redenen om het leven te laten. Daarom had de kerkleiding besloten dat zij die door deze poort waren gegaan, van hun zonden verlost waren en niet door hoefden te gaan naar Santiago. Voor hen hield de pelgrimage hier op.

Het avondeten duurde iets langer dan verwacht. De poort van de alberque sloot om 22:30 uur. Wij zouden dat krap aan halen. Dus alvast Maritzi en Grace (zij waren al klaar) vooruit gestuurd om de mensen bij de poort aan de praat te houden. Uiteindelijk waren wij om 22:28 uur bij de poort. Gelukkig. Het schijnt dat als de poort eenmaal dicht is, die ook dicht blijft. Dan heb je maar pech.

Ook vandaag weer kwamen wij veel waterpunten tegen met vertrouwd drinkwater.