46e
Dodentocht te Bornem, Belgiƫ.
Donderdagmiddag
vertrokken naar Bornem voor deelname aan de Dodentocht (DoTo). Onderweg Fatima
opgehaald en samen de reis aanvaard. Vlotte reis gehad en rond 17:30 uur daar
aangekomen.
Traditiegetrouw
de polsbandjes gekregen op het scoutingterrein die voor dit weekend tot een
camping was omgetoverd.
Daarna
naar onze centrale locatie gegaan en daar de bekenden gegroet en kennis gemaakt
met de "nieuwelingen", vervolgens snel de tent opgezet en een rondje
over het terrein gemaakt en andere bekenden gesproken. Het was weer een warm
welkom met gelijkgestemden.
Onze groep
bestond voornamelijk uit de 4-daagse detachementsleden van Den Haag,
Noord-Holland en Noord-Nederland. Verder enkele lopers van de Landelijke
Eenheid en Midden-Nederland. De verzorging was verdeeld over 3 groepen.
In totaal
hadden wij 19 lopers of zoals het in Belgiƫ heet, stappers.
Donderdagavond
hebben wij een enorme plensbui gehad. Die werd voorafgegaan door enkele flinke
windstoten. Door die windstoten ging onze centrale tent even liggen. De 2 personen
die er toen onder zaten, konden gelukkig goed er onder vandaan komen. De bui
hebben wij in de vrachtwagens afgewacht. Na de bui heel snel samen weer een
onderkomen opgezet en gezellig met elkaar aan tafel.
Enkele
tenten op het terrein waren deels losgeraakt of ondergelopen. Vooraan op het
terrein kon het vele regenwater niet snel genoeg weg en er ontstond een
behoorlijke waterplas waarin enkele jongelui zich in konden uitleven.
In de loop van de vrijdagmiddag
kwam de jarige Martin ook aan met Gea.
Vrijdagmiddag met Fatima naar de inschrijftent en shop
gelopen en daar mijn scanticket opgehaald. Daarna wat drinken, rusten,
spulletjes in orde maken, voeten verzorgen en rondlummelen. Toen iedereen terug
was bij de centrale tent hebben wij samen een beste pastamaaltijd naar binnen
gewerkt en was het de beurt aan de afplakkers om de lopers die dat wilden of
nodig hadden klaar te maken voor de tocht.
Rond 20:30 uur met de hele
groep naar de start gegaan en daar begon het lange wachten op het startschot en
het lange schuifelen totdat je voorbij de scanmat was. Ik was pas om 21:29 uur
over die scanmat. Het was goed weer. Warm, droog en nagenoeg windstil. Beter
gezegd tegen het klamme aan.
De eerste
kilometers is het traditiegetrouw meebewegen met de massa door de smalle
straten daar en dan verlaten wij Bornem voor de kleine lus. Via Weert en
Brandst terug naar Bornem en daarna verder via Hintgene, Wintam, Ruisbroek,
Kalfort, Breendonk, Londerzeel, Steenhuffel, Merchtem-Peizegem, Bruggenhout,
Opdorp, Lippelo, Puurs, Oppuurs, St Amands, Brandst en terug naar Bornem. Een
totaal van 100 km en dat alles binnen 24 uren.
Onderweg
kom je nog bij de Duvel brouwerij langs. Daar krijg je uiteraard ook Duvel
aangeboden. Een klein deel van de wandelaars besluit dan meer dan een te nemen
en stapt daarna uit de tocht. Een eind verderop kom je bij de Palm brouwerij en
daar laat een veel groter deel zich de Palm goed smaken om daarna in de
bezemwagen (een heuse touringcar) te stappen en terug te gaan naar de start.
Zij
hebben dan weliswaar de tocht niet volbracht, maar hebben wel een machtig mooie
stapavond/nacht gehad.
Verder is de verzorging
onderweg goed.
Je krijgt genoeg eten en drinken aangeboden, al is het altijd
verstandig om ook zelf wat mee te nemen (voor de zware momenten).
Wij hadden ook een eigen verzorging en die was
weer prima dit jaar. Er was geen nee te koop en het enige wat wij zelf moesten
doen was het lopen. Eten (warm eten, ontbijt en onderweg), drinken, massage,
afplakken, voetverzorging, tapen kortom zij regelden alles. Een super
verzorgingsteam!!
Onderweg
veel bekenden gezien en gesproken. Op zo'n 5 km voor de finish nog een
jongedame op sleeptouw genomen. Wij hebben haar meegenomen tot een rustpost van
onze groep en haar daar achtergelaten om bij te komen. De dames van de
verzorging hebben zich om haar en haar vriendin bekommerd en daarna is zij door
2 lopers van ons die al gefinisht waren, meegenomen tot aan de finish toe. Mooi
dat wij toch iemand hebben kunnen helpen. Noah en Kelsey, jullie zijn kanjers!!
Bij de finish in de grote tent afgemeld en daar het diploma, medaille met cijfer 7 en tasje met
lekkers in ontvangst genomen en terug gelopen naar onze laatste post om de
overige wandelaars binnen te halen. Daar hadden wij muziek en werden de lopers
voor de laatste km nog even bemoedigend toegesproken/-geroepen.
Aan het eind kwamen
de bezemwagens en de organisatoren nog voorbij. Een en al gejuich en getoeter
en nadat gezamenlijk het "You'll never walk alone" ten gehore was
gebracht, begonnen wij met het afbreken van de rustplaats en alles opruimen.
Daarna zijn wij terug naar de camping gegaan en daar hebben
wij met elkaar nog wat gegeten. Enkele groepsleden waren al zo moe dat zij al
in dromenland waren. Op de camping was het al vroeg stil. Iedereen was moe en
slaperig.
Er was weer een recordaantal deelnemers namelijk voor het
eerst meer dan 12.000. Daarvan heeft 65% de finish gehaald.
Bij de start was het warm en droog, maar later die avond
hebben wij een felle regenbui gehad van ongeveer een half uur. Daarna bleef het
benauwd en in de morgen kregen wij weer een miezerig buitje, maar om 12:00 uur
begon het weer te regenen en daarna is het pas in de avond droog geworden.
Het was weer een mooie Dodentocht. Een tocht van vreugde,
pijn en verdriet. Een tocht van doorzetten, twijfelen en voor sommigen ook
opgeven, maar bovenal een tocht die er mag wezen. Ik hoop er volgend jaar weer
bij te zijn en dan voor de 8ste keer.