Dag 15: terugreis en samenvatting.

Mijn vlucht teug naar Nederland was besproken voor zaterdag om 09:30 uur. Ik verbleef in alberque Monasterio Menor in Santiago. 's Avonds nog mijn spullen in orde gemaakt voor de terugreis. De wekker (telefoon) gezet en op tijd naar bed.

's Morgens bleek dat de wekker niet afgegaan was of ik ben er totaal doorheen geslapen. Later bleek dat het geluid was weggevallen. Dan snel wassen, aankleden en als een speer naar beneden. Naar de bushalte gelopen en daar kwam de bus 20 minuten later dan op de schema stond.

Onderweg naar het vliegveld bleek dat de bus er rustig over deed en meerdere stopplaatsen had.
Eenmaal bij het vliegveld aangekomen, snel naar boven gelopen en mij gemeld. Daar zei de vriendelijke dame dat ik te laat was.

Als ik geen bagage had gehad, dan had zij mij nog door kunnen laten, maar de bagageafdeling was al gesloten en ik kon dus niet meer mee. Dat was pas echt balen.
Dan maar wat belletjes plegen en op internet zoeken naar een volgende mogelijkheid om terug te vliegen. Wat een gedoe zeg. Uiteindelijk de druk van mijn schouders gehaald door te accepteren dat het zo was en niet anders.


Ik besloot maar eerst onderdak te regelen voor de komende dag en de keuze viel op een alberque in Monte do Gozo. Dus mijn bagage weer opgepakt en naar beneden gegaan. Op de busstandplaats heb ik mijn bus naar Santiago opgezocht. Daar heb ik aan de chauffeur gevraagd mij af te zetten bij de halte nabij de alberque. Dat was geen probleem en dat zou hij doen.
Onderweg naar Santiago was de chauffeur gezellig aan het praten met 2 andere personen. Het viel mij op dat wij toch verder waren dan ik gedacht had en dat hij nog steeds geen seintje had gegeven. Even later reden wij Santiago weer in. Daar was ik vanmorgen ook al uit vertrokken. Bij het centrale busstation zei hij dat hij afgeleid was door het gesprek en een omleiding die onderweg was, maar dat hij op de weg terug naar het vliegveld wel zou stoppen. Ik moest maar genieten van de mooie stad en zien als een gratis rondrit. Ik had op dat moment helemaal geen zin om een rondrit te maken en voelde er meer voor om het stuur om zijn nek te draperen.
Op de weg terug naar het vliegveld zette de chauffeur mij inderdaad af, maar een kruising te vroeg zodat ik toch nog een mooi eind extra moest lopen.

Dit was zo'n dag waarop alles tegenzat en mis ging en ik besloot de rest van de dag maar rustig aan te doen en de tijd voor mijzelf te nemen.

Ik nam intrek in Alberque Monte do Gozo. De receptiedame was gepikeerd toen ik om een benedenbed vroeg en zei dat zij niet de hele wereld een laag bed kon geven. Nou, mij best. Ik kreeg het kamernummer door en liep erheen. Blijkt er 1 bovenbed bezet te zijn en verder was de hele kamer leeg. Dus 6 lege benedenbedden!!!


Eerst maar installeren en de was doen. Daarna naar de winkel om iets te halen voor de lunch.
Vervolgens heb ik mijn dochter opgebeld en gefeliciteerd met haar verjaardag

Eenmaal terug van de winkel heb ik mijn lunch genuttigd op een muurtje tegenover het monument in Monte do Gozo.

Terwijl ik daar zat kwamen Jonathan en Anny aanlopen. Met hen enkele uren gepraat en wat gedronken. Zij nodigden mij uit voor het avondeten. Jonathan zou koken.
Een heel vriendelijk aanbod waar ik ook dankbaar gebruik van maakte.



Na het eten bleven wij daar in de eetzaal zitten praten met nog een Amerikaan erbij. Later op de avond ontmoette ik Yeo. Dat was een aangename verrassing. Met hem ook nog even gesproken en van hem hoorde ik dat Christina nog enkele dagen achterop liep. Zij was goed ziek geweest met maagklachten. Het vermoeden was dat zij van een ongezuiverde bron had gedronken. Zelf had hij geen last meer van zijn knie. Daarna was het tijd om naar bed te gaan.

De volgende morgen een klein beetje uigeslapen en alles weer ingepakt. Nog snel een koffie gedronken en toen op weg naar mijn ontbijt. Na het ontbijt naar de bushalte gelopen en de bus naar het vliegveld genomen. Zit daar weer dezelfde chauffeur als gisteren.

In de vertrekhal wat rondgehangen, koffie gedronken en geschreven totdat het tijd was om het vliegtuig te nemen.

Het eerste deel van de reis ging naar Madrid. Daar moest ik de nacht doorbrengen en de volgende morgen vertrok het vliegtuig naar Amsterdam Schiphol.


Tja en wat doe je dan? Nou een bank zoeken waar je nog een beetje kunt liggen en dan proberen wat te slapen. Diverse banken uitgeprobeerd, maar uiteindelijk bleken de kunstleren banken van Starbucks het beste te liggen. Daar toch nog enkele uurtjes kunnen pitten. Daarna was het wakker worden, even opfrissen, kopje koffie nemen en naar de gate voor het boarden. Op naar Amsterdam.

Daarmee kwam dan een eind aan dit Caminoavontuur. Een hele bijzondere belevenis die mij nog heel lang bij zal blijven.

Een tijd waarin ik hele goede vrienden heb gemaakt, mooie ervaringen heb beleefd en gedeeld, bijzondere ontmoetingen heb meegemaakt, kortom een tocht om nooit te vergeten.

Pili, Pepe, Eduardo, Jose Luis, Juan, ikzelf en enkele onbekenden.

Juan, Pepe, Elisabeth, Cliona en ik.

Ikzelf, man van Bego, Juan, Bego en Pepe.

In tegenstelling tot veel verhalen kan ik zeggen dat ik totaal geen last heb gehad van loslopende agressieve honden, dat ik geen vervelende personen op mijn pad heb getroffen en dat de bepijling over het algemeen goed was. Het lastigste was in de grotere plaatsen. Daar ontbrak nogal eens een aanduiding.
Verder viel het op dat hoe dichter bij Santiago je kwam, hoe beter de alberques werden. Mooier, netter en ook met meer luxe voorzieningen.

De Tempelier in Santiago.