Dag 14: O Pedrouzo - Santiago de Compostela.

O Pedrouzo - O Amenal - San Paio, A Coruña - A Lavacolla- San Marcos, A Coruña - Monte do Gozo - Porta do Camino - Santiago de Compostela.
Santiago de Compostela.
Droog en zonnig.
Afstand: 21,5 km.

Extra vroeg vertrokken om de pelgrimsmis te kunnen bijwonen. In het eerste deel kom je langs het vliegveld waar op dat moment juist een vliegtuig laag overkwam. Bij binnenkomst in de gemeente Santiago nog wat foto's gemaakt.

Pepe.

Juan.

Ikzelf.

Bego met haar man.

Een stuk verder kom je langs Monte do Gozo. Daar staat een monument ter herinnering aan het pauselijk bezoek. Iedereen loopt daar naar boven voor het uitzicht en de foto's.
Er komen touringcars met toeristen die daar een stop maken. Zij maken daar een fotomoment van. Dat geeft een vreemd gevoel als pelgrim.

Vrij vlot daarna bereiken wij Santiago zelf. Na een eind door de stad kom je dan bij de kathedraal.
Daar was het best wel druk. Eerst hebben wij de rugzakken in bewaring gegeven. Dan heb je tenminste bewegingsvrijheid en je mag ook niet met de rugzak de kathedraal in.

Op het plein voor de kathedraal liepen veel toeristische groepen en ook veel pelgrims. De kathedraal zelf staat in de steigers en dat is wel erg jammer. Hier een aantal foto's gemaakt.

Eerst de pelgrimsmis bijgewoond en dan de Compostela gehaald. Dat viel tegen want er stond een behoorlijke rij. Meer dan een uur daar gestaan, maar dat merk je niet want je ziet steeds meer bekenden. Praatje, felicitaties, groeten en zo.
Dan komen de emoties ook los bij mensen.

Nadat ik de Compostela had, nog even bij het kantoor van het Genootschap gegaan. Daar nog een koffie gehad en na een praatje weer vertrokken.


Bijna iedereen van de groep weer ontmoet. Elisabeth en Cliona weer gesproken. Daarna met Juan en Pépé wezen eten. Het was een mooie afsluiting.
Wel een vreemd gevoel dat je pelgrim af bent en weer als toerist daar loopt.

De botafumeiro (wierookvat). Het verhaal is dat het bedoeld is om de onwelriekende geuren van de pelgrims te maskeren.
In werkelijkheid is het dat Santiago een groter wierookvat wilde hebben dan het Vaticaan. Daar zijn zij dus wel in geslaagd, al was het Vaticaan daar niet zo blij mee.

Bij de pelgrimsmis hadden wij allemaal het gevoel dat het niet echt af was want de botafumeiro was niet gebruikt. Dat doen zij alleen bij de avondmis. Dus samen daar heen geweest. De botafumeiro wordt aangesloken en door een aantal priesters heen en weer geslingerd. Een bijzondere gebeurtenis.

Toen was het pas goed. De cirkel was rond.

Mijn intrek genomen in Alberque Monasterio Menor. 's avonds met Mauro, Antonio,  Elisabetha,  Angela, Anny en nog andere Italianen wat gegeten. Heel gezellig zo'n Italiaanse familie.

Dag 13: Arzúa - O Pedrouzo.

Arzúa - A Peroxa - A Calzada - A Calle - Salceda - A Brea - Santa Irene - A Rúa, O Pino,  A Coruña - O Pedrouzo.
Droog, mistig en later zonnig.
Afstand: 21,7 km.





Vandaag weer samen vertrokken. Pepe liep weer mee en zo te zien heeft hij weinig tot geen last van zijn teen. Het was erg mistig toen wij vertrokken, maar het tempo zat er al snel goed in.

Onderweg hele mooie bloemen gezien en ook enkele palmbomen.

Voor Salceda nog een mooie hórreo gezien. Die werden vroeger als bewaarplaats gebruikt zodat het graan niet nat werd. 

Tegenwoordig hebben zij een andere bestemming gekregen.

Bij de rust zaten wij in een bar met allemaal T-shirts en petten aan het plafond. De hele groep was inmiddels weer bij elkaar. De groep van Jose Luis, Bégo en haar man, Pilar en wij natuurlijk.

Onderweg nog langs een herdenkingsplek gekomen van 2 vrouwen die na het lopen van de Camino in hun slaap overleden.











Vlak voor de alberque betrok de lucht en uiteraard kregen wij een bui op de kop voordat wij daar waren.

Intrek genomen in Alberque Cruceiro in Pedrouzo. Mooie kamer voor onze groep van 9 personen.
Juan was een beetje over de rooie omdat de eigenaar zich niet aan de pelgrimsregels hield.

Later in het dorp een heerlijk streekgerecht gegeten en gelijk een stempel bij de Guardia Civil gescoord. Hij wees ons ook op een beter pad voor morgenochtend.



Het was een mooie alberque met ruime kamers, goede toiletvoorziening en per bed eigen stopcontacten en bedlampje.  Per bed was er een geventileerde schoenenkast en ook een locker met deken. Tot nu toe de meest luxueuze alberque die ik bezocht heb.
Ook was er een groot en mooi terras bij. Daar hebben wij helaas geen gebruik van kunnen maken.

Dag 12: Palas del Rei - Arzua.

Palas del Rei - San Xulian - A Ponte Campaña - Lugo, Casanova - A Coruña O Coto - A Coruña O Leboreiro - Melide - O Raido - Boente - A Castañeda - Ribadiso da Baixo - Arzua.
Eerst regen met erg harde wind en later droog met een beetje zon.
Afstand: 32,7 km.

In het donker vertrokken en het was slecht weer. Slagregens en harde wind met behoorlijke windstoten. Vandaag loop ik alleen met Juan. Pépé heeft een verplichte rustdag en hij moet vanmiddag naar het medisch centrum toe voor onderzoek.
Onderweg kwamen wij ook een grote boom tegen die over het caminopad lag. Verder de hele dag veel takken die afgewaaid waren tegen gekomen. Je kunt ze beter niet op je hoofd krijgen.
In het hele noordwesten heeft het behoorlijk gestormd.

Het was heel mooi gebied, zo door het bos. In Melide hebben wij  (zoals het hoort) samen met de groep van Jose Luis pulpo (gemarineerde inktvis) gegeten bij Ezequiel. Daarbij ook witte wijn uit kommetjes gedronken.

Het was een waar feestmaal. Ezequiel is het beste pulporestaurant van Galicië. Melide en omgeving is een echte pulpostreek. Soms heb je wel 5 zaken naast elkaar.

Daarna door naar de eindbestemming in Arzua. Het was weer een heftige klimdag waarbij sommige stukken zwaar tegenvielen.
Door eucalyptusbossen gelopen en het rook er heerlijk.
Het laatste deel viel goed tegen. Het was 3 km verder dan gedacht.

In Arzua hebben wij in Alberque de Selmo overnacht.
De zaal bestond uit houten cabines met 2 stapelbedden of met 1 stapelbed.
Gezamenlijke douche en loeierds van douchestralen.
Prima toiletten en een grote wastafel van ongeveer 8 m. Goede en vriendelijke service.
Ruime keuken met toebehoren.

 

Dag 11: Portomarin - Palas del Rei.

Portomarin -Gonzar - Hospital de Cruz - Ventas de Narón - Ligonde - Eirexe - Portos - Palas del Rei.

regen en harde wind.

Afstand: 26,2 km.

In het donker vertrokken en het ging gelijk omhoog. De hele dag was het stijgen en dalen. Soms korte pittige klimmetjes en andere keren lange stukken die geleidelijk omhoog liepen. 

Bij het vertrek miezerde het, maar dat ging snel over in flinke regen en harde wind. Het was erg mooi onderweg, maar heel weinig foto's gemaakt van de omgeving. Het weer was daar te slecht voor.

Onderweg nog Grace, Joao en Tjago tegen gekomen. Zij waren 2 dorpen verder blijven slapen.

Met Juan.

Met Pepe.

Het eerste deel liepen wij door een mooi bosgebied. Af en toe leek het er op dat je ging opstijgen door de flapperende poncho. Onderweg tijdens het eten werden wij "blij" gemaakt met de mededeling dat het morgen nog harder zou waaien. Daar wordt een mens echt blij van.

Uiteindelijk in Palas del Rei aangekomen en onze bedden waren al gereserveerd. Dat had Juan al geregeld. Dat is geen overbodige luxe want vanaf Sarria starten hele groepen. Daar zitten groepen scholieren en verenigingen bij. Voor veel van hen is het meer een sportieve prestatie. Zij kijken je vaak vreemd aan als je hen "Buen Camino" wenst en zullen dat ook niet zelf zeggen. Uiteraard en gelukkig zijn er genoeg bij die zich wel anders gedragen.

's avonds hoorden wij dat een grote boom was omgewaaid en over het caminopad lag. Gelukkig waren er geen persoonlijke ongevallen.

In Palas del Rei hebben wij in Alberque San Marcos overnacht. Een mooie schone alberque met ruime kamers, eetzaal, keuken en ook een groot zitgedeelte met grote tv. Er was die avond een voetbalwedstrijd dus het was aardig vol.

Het wasgedeelte was schoon en er waren voldoende stopcontacten.

's avonds laat bleek dat Pépé een ernstige wond had bij zijn teen. Bégo raadde hem aan toch een arts te raadplegen. Een knappe toer om dat dan te regelen. Er was ook geen taxi beschikbaar. Uiteindelijk heeft een medewerkster hem na haar dienst naar een medische post gebracht. Daar is hij behandeld en kreeg hij medicatie mee. Morgen wordt dus geen lopen voor hem, maar een verplichte rustdag.

Dag 10: Sarria - Portomarin.

Sarria - Barbadelo - Rente, Lugo - Peruscallo - Morgan,  Lugo - Ferreiros, Lugo - Mercadoiro - A Parrocha - Vilachá - Portomarin.
Afstand: 28 km.
Regenachtig, later droog en zonnig.

Op tijd opgestaan met de bedoeling om vroeg te vertrekken, maar enkele vrouwen namen zo ruim de tijd, dat het toch laat werd.
Vertrokken uit Oasis en op de hoek nog even koffie gedronken. Het was best fris, maar nog wel droog. Om Sarria uit te komen moet je behoorlijk klimmen.

Eenmaal buiten Sarria begon het te regenen. Iedereen trok weer van alles aan tegen de regen. Het valt weer tegen met foto's maken.
Net buiten Sarria liepen wij over een mooie oude brug.

Verderop was een veld met zonnebloemen, maar aangezien er geen zon was, lieten ze het kopje hangen.

Bij het 100km blok, trof ik Jan met zijn vrouw weer. Jan had tot Sarria alleen gelopen en vanaf Sarria lopen zij samen naar Santiago.

Verderop Jonathan en Anny ontmoet. Zij had erg veel last van haar bovenbeen.

Vlak voor Portomarin kruis je de brug over de Rio Miño. Die is behoorlijk hoog. Een aantal mensen keek even over de rand en liep snel door.
Volgens Juan lag daar beneden vroeger een dorp maar dat is overstroomd geweest nadat een dam gebouwd was. De belangrijke gebouwen zijn daarna op het hoger gelegen deel herbouwd.
De kerk is afgebroken en steen voor steen weer opgebouwd.

Bij laag water kun je nog steeds muurdelen in het water zien.

Intrek genomen in Alberque Folgueira. Ik werd al verwacht, want Pépé had mijn naam al doorgegeven. Even later kwam Joao binnen en vroeg of wij zijn zoon gezien hadden. Nee dus. Hij was blij dat ik mij weer beter voelde.
Een uurtje kwam Tjago binnen in de hoop dat zijn vader daar ook zou zijn. Helaas voor hem. Na wat belletjes kreeg hij zijn vader aan de telefoon en hoorde dat die 2 dorpen verder zat. Hij moest dus nog 3 uren doorlopen.

In de alberque ook de groep van José Luis ontmoet. Mooie nette alberque. Fatsoenlijke sanitaire voorzieningen, stopcontacten en dekens.

Dag 9: Samos - Sarria.

Samos - Sarria.
Fris. Regendag, ponchodag.
Afstand: 16,7 km.

Vanmorgen vertrokken naar Sarria. Direct toen ik naar buiten stapte, bleek dat het behoorlijk fris was. Dan maar gelijk de jack aangedaan en doorstappen. Afgelopen nacht heb ik goed geslapen. Koorts is aardig voorbij.

Een eind verder begon het harder te regenen. Dan maar de poncho aan. Met dat ding om en een rugzak, lijk je wel de gebochelde van de Notre Dame. Maar het werkt en daar gaat het om.

Onderweg nog bij een mooi klein kapelletje gekeken. Verder genoten van de natuur daar.
Verder naar Sarria en daar in de stromende regen aangekomen. Stempel en info gehaald bij Oficina de Peregrino. Intrek genomen in Alberque Oasis waar ik door Mercedes werd ontvangen. Zij vroeg of ik nog naar het medisch centrum toe moest, maar ik vertelde haar dat ik alle benodigde medicatie al had en al bij de apotheek was geweest.

Een mooie alberque met eindelijk weer eens een fatsoenlijke badkamer. Er waren daar ook grote lockers. Ik kreeg van haar nog een deken aangeboden omdat ik mij niet lekker voelde. Heel lief en betrokken. Toen ik later beneden kwam, was zij weg.
Toen zij terugkwam, had zij speciaal streekhoning en citroen meegenomen. Daar brouwde zij een streekdrankje van voor mij. Smaakte niet slecht en het hielp wel.
Hier was ook een goede stabiele wifi in het hele gebouw.

Onderweg nog een mooie vos gezien. Ik stond te rusten en toen stapte hij het pad op met een merel in zijn bek. Wij stonden op ongeveer 8 meter van elkaar. Hij stond stil en keek mij even aan, om daarna weer door te lopen met zijn buit. Een bijzondere gebeurtenis.

Vandaag weinig foto's gemaakt, want het regende teveel. Iedereen liep in poncho's gehuld of had andere regenkleding aan. In Sarria nog wat gedronken en daar kon je alleen via een automaat betalen. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt.

Poncho- en regenpakkenbrigade.

Dag 8: Triacastela -Samos

Triacastela - San Cristolo do Real - Lastres- San Martiño - Samos.
Afstand: 11 km.
Goed weer, warm en bewolkt. Af en toe zon.

Afgelopen nacht goed geslapen. Paracetamols hebben hun werk goed gedaan. Beetje uitgeslapen en goed ontbeten. Daarna toch besloten een stukje te gaan lopen. Dan maar naar Samos lopen. Daar staat een bekend klooster.

Bij Lastres kwam ik een heel bijzonder verbodsbord tegen "Verboden te poepen". Het schijnt dat pelgrims daar zo vaak wildpoepen dat de bevolking daar genoeg van heeft. Onderweg genoten van de mooie natuur.

In dit hele gebied wordt veel aan het bijenhouden gedaan. Op een heleboel plaatsen zie je ook bijenkasten staan.



Het klooster kun je niet over het hoofd zien. Het klooster niet kunnen bezichtigen want er was een rondleiding van een hele grote groep en later een bruiloft. Ik voelde mij er ook te ziek voor.

Monasterio de Samos.

Onderweg nog een mooie vlinder gezien.



Ook enkele adelaars gezien, maar die kreeg ik niet goed op de foto.






Later kwamen Grace, Joao en Tjago ook binnen. Iedereen bood van alles aan tegen de griep. Het is de zorg die men voor elkaar heeft die de Camino zo bijzonder maakt. Mensen informeren naar elkaar en bieden hulp aan.

Intrek in de alberque tegenover het klooster genomen. Prima bed met dekbed en ook hier weer stopcontacten op de zaal. Totaal 6 stapelbedden in deze ruimte. Wasgelegenheid was door iemand zonder ruimtelijk inzicht ingericht. Om de toiletten te betreden moest je eerst goed uitvogelen welke techniek het beste zou werken. Uiteindelijk bleek dat je het beste er achterwaarts in kon lopen, dan de deur voorzichtig dicht doen en dan zitten. Een slot zat er niet op, maar dat was niet nodig. Je zat met de voeten tegen de deur aan. Heel bijzonder.

Er was hier wel wifi, maar dan moest je recht voor de receptie zitten. Als je in het zitgedeelte ging, dan had je geen verbinding meer. Ook handig hoor....

Het werd mij nu ook duidelijk waarom ik deze route moest nemen en niet wat ik oorspronkelijk van plan was.
Hier kon ik korte etappes lopen en was er hulp. Jacobus regelt het wel goed.

Ik ben vroeg gaan slapen.

Dag 7: O Cebreiro -Triacastella.

O Cebreiro - Liñares - Alto San Roque - Hospital de Condesa - Padormelo - Alto do Poio - Fonfria - O Biduedo - Fillobal - Pasantes - Triacastela.
Afstand: 22,3 km.
Warm en zonnig.

's morgens hingen de wolken tussen de bergen. Een heel bijzonder gezicht. Zo rustig aan beginnen wij te dalen.

Onderweg een fluitist met zijn ezel ontmoet. Zo speelde hij zijn zakcenten bij elkaar. Als je het ongezien zou horen, dan zou je zo kunnen denken dat je in Ierland zou zijn.
Deze streek wordt ook wel het Ierland van Spanje genoemd. Zij onderscheiden zich in veel dingen van de "Spanjaarden" en willen ook niet zo genoemd worden. Zelfs de verkeersborden worden bewerkt met graffiti. Het lijken net Friezen.....

Even later kwamen wij bij de Alto San Roque. Een gemene steile beklimming. Toch maar weer 1270 m hoogte. Boven staat een groot  beeld van een pelgrim. Daarmee zijn wij allen op de foto geweest.

Onderweg naar beneden van heerlijke zoete en sappige bramen gesnoept. Daarna de Alto do Poio beklommen. 1335 met hoogte.
De heide en andere bloemen en struiken staan mooi in de bloei.

Voor Triacastela nog wat gegeten en gedronken. Terwijl wij daar zaten, werden de koeien verweid.
Moeders liep voorop met stok in de hand te schreeuwen en de hond rende constant van voor naar achter en terug om de koeien bij elkaar te houden en aan de kant te laten lopen.
Leuk om te zien. Je was even terug in de tijd.

Onderweg voelde ik mij steeds slechter worden. Hoofdpijn, snotterig, rauwe keel en begon mij ook koortsig te voelen.
Besloten om vanavond rustig aan te doen en morgen een rustdag te nemen voor herstel. Na binnenkomst, installeren, douchen en slapen. Een paar paracetamols  genomen.

De alberque Atrio genomen. Een kamer met 2 stapelbedden gekozen. De eigenaar zei dat hij alle gasten die nog kwamen, op de grote zalen zal onderbrengen. Als die echter vol zouden raken, dan zal er wel iemand bij mij op de kamer komen. Tegen 22:00 uur kwam er toch een stel bij.
Goede douches, stopcontacten en lockers op de kamer.
Daar een heerlijke paellaschotel met elkaar gegeten. Bovenal, een vriendelijke en betrokken bediening.

Dag 6: Villafranca del Bierzo - O Cebreiro.

Villafranca del Bierzo - Pereje - Trabadelo - La Portela de Valcarce - Ambasmetas - Vega de Valcarce - Ruitelán - Las Herrerias - La Faba - La Lagune de Castilla - O Cebreiro.
Afstand: 28,5 km
Warm en zonnig weer.

Vandaag gaan wij de O Cebreiro bedwingen. Vroeg opgestaan en in het duister vertrokken. Het was een mooi gezicht zo vroeg in de morgen. Prachtige uitzichten.

Je kreeg wel het gevoel een echte klimgeit te zijn. In La Portela nog een koffie gehad en even later na Vega de Valcarce begon het klimmen.

Van 697m hoogte naar 1320m hoogte met een gemiddelde snelheid van 1,9 km/u. Dan ben je pas echt kapot, maar dan heb je ook een uitzicht om U tegen te zeggen. Geweldig zeg!!

Onderweg werden nog paarden verhuurd zodat je niet zelf hoefde te klimmen.
Je kon ook je rugzak met een bus naar boven laten brengen. Dat hebben wij maar niet gedaan.







Eenmaal in O Cebreiro kreeg ik het gevoel in Orvelte (Dr) te zijn. Alles in oude stijl opgebouwd/herbouwd/gerestaureerd.
Daar in de alberque ons intrek genomen. Drie grote zalen met voldoende stopcontacten op de zalen.
Schoenen en stokken in de hal beneden. Wel winkel, maar geen restaurant. Wel schoon, maar weinig privacy in de was/douche gelegenheid. Ook hier kreeg je zo'n vliesvezel overtrek.
Het was 's avonds behoorlijk koud en het waaide erg hard.

Alberque de O Cebreiro.